بیش از یک سال از آخرین مطلبی ک در این وبلاگ گذاشتم میگذره. چقدر زود زمان میره و چقدر زیاد فکرام در طول این یک سال تغیر کرد. نوشته های قبلی شبیه لباسای نو و دست نخورده ای هستند ک از پوشیدنشون بعد مدت ها ترس داری چون میدونی برات تنگ شدن و دیگه تو همون آدم قبلی نیستی.
بگذریم. عمر وبلاگم نزدیک هزارو سیصد روزه. در مخیلم نمیگنجه چقدر زمان یا واحد روز از اولین روزی ک ساختمش گذشته. اما حالا من تبدیل ب مادر بدخلاقی شدم ک سالیان ساله برای تولد بچه اش کادو نخریده. این بچه با این همه بی محلی های روزگار نزدیک سیزده هزار بیننده داشته و شاید بتونم بگم با این وجود که تقریبا هیچ چیزی برای گفتن نداشتم هنوز هم ک هنوزه زنده است و روزی ۹ نفر بهش سر میزنن متشکرم ازتون
درباره این سایت